ผมชอบบทกวีมาตั้งแต่เล็กๆ และมักจะสงสัยว่า บทกวีที่เราเคยชอบในสมัยเด็กจะช่วยจุดความทรงจำของคนที่เป็นโรคความจำเสื่อมได้อย่างไร

การเรียนรู้ผ่าน “บทกวี” มีคุณสมบัติพิเศษเฉพาะตัวที่สามารถช่วยให้นักศึกษาแพทย์ได้สำรวจตัวเอง สำรวจผู้อื่น และสำรวจสิ่งรอบๆ ตัว

บทกวีสามารถเชื่อมความเป็นตัวตนของคนเรากับสิ่งอื่นๆ โดยประสบการณ์ที่ถูกกลั่นออกมา โดยจังหวะ โดยถ้อยคำ ในรูปแบบที่ไม่มีการสื่อสารอื่นใดจะทำได้